وبلاگ شخصی
همچنان در سیر زمانی به‌سر می‌بریم (+). با رسیدن به این نقطه، تقریبا نیمی از مطب اول به انتها رسیده است (+). همانطور که احتمالا متوجه شدی، یادداشت آن روزها بیشتر جنبه گزارش دارد. این موضوع رفته‌رفته با حرکت به سمت وقایع بالینی، جای خود را به روایت‌های بیمارستانی می‌دهد.
با پشت سر نهادن اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲، به تدریج زمان خوش‌آمدگویی به یک دوره جدید فرا می‌رسید. دوره‌ای که “مقدمات بیماری‌های غدد و متابولیسم” نام داشت. سومین کورس از میان کورس‌های مطب اول (فیزیوپاتولوژی اول) که بعد از طی شدن روزهای ریه و قلب و عروق، اینک در حال لبخند زدن
سفر در زمان هنوز جریان دارد (+). یادداشت پیشرو مربوط به اوقات برگزاری کلاس فارماکولوژی کورس قلب است. مقدمه را طولانی نکنم. در یکی از روزهای اردیبهشت سال ۱۴۰۲….. از ازل تا ابد؛ کلاس فارماکولوژی کورس قلب یکشنبه ۲۴ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ بنابر اعلام قبلی، تمام کلاس فارماکولوژی کورس جاری،
متن پیشرو مربوط به روزهای پایانی کورس قلب است. این یعنی در این سیر زمانی (+)، از بین ۶ روایت فیزیوپاتولوژی اول، ۲ مورد به پایان می‌رسد. بعضی کلاس‌ها فقط مربوط به درس و بالین نیست. از بعضی می‌توان نکاتی فراتر آموخت. نکاتی که کمتر در معرض دید هستند. از
با به پایان رسیدن کورس ابتدایی، اینک زمان آن فرا می‌رسید تا کلاس‌های مقدمات بیماری‌های قلبی آغاز شود. نوشته پیشرو مربوط به همان روزگاران است و سفر در زمان (+) به تدریج به میانه خود نزدیک می‌شود….. از ازل؛ در وصف ادامه راه و شروع دوره حدودا ۱۲ روزه مقدمات
بالاخره دوره دوره فیزیوپاتولوژی بود و زمان آشنایی با بخشی از دنیای بی‌انتهای فارماکولوژی و پاتولوژی. مقدمه این یادداشت را طولانی نمی‌کنم. اردیبهشت‌ماه سال گذشته بود که….. از ازل تا ابد؛ کلاس فارماکولوژی کورس ریه سه شنبه ۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ است. تنها روزی که در این هفته، کلاس برایش
فیزیوپاتولوژی، شرحی بر رنج بشر حدود ۲ ترم پیش و بعد از نیمه فروردین‌ماه سال ۱۴۰۲، زمانی که اولین روز مقطع جدید را در پیش داشتیم، “هیجان” تنها برای لحظه‌ای از آن، قابل توصیف بود. بالاخره قرار بود کمی از محیط دانش پایه فاصله بگیریم و به دنیای جدیدی قدم
یادداشت پیشرو هم بخشی از همان سیر در زمان است (+). احتمالا تا زمانی که به زمان حال برسیم، این نوشته را مکرر خواهی یافت. چه می‌توان کرد؟ اینگونه می‌توان از گم‌راهی در بین تاریخ نوشته‌ها در امان بود :)). وقتی خیلی تصادفی و برای اولین‌بار مضمون این یادداشت را
سلاام. یادداشت زیر بخشی از آن سفر در گذشته است (+). زمانی که تنها چند روز میان ما و شروع مقطع فیزیوپاتولوژی فاصله باقی مانده بود. ادبیاتش مقداری خام است. لطفا این را روی حساب اینکه کمتر خوانده و نوشته بودم بگذار :”)). در نوشته‌های بروزتر سعی کرده‌ام از آن
سلامی از گذشته به سوی آینده. سلام بر تو که در آینده این متن را می‌خوانی. اینجا خانه‌ای است که از مسائل پیرامون پزشکی و فراپزشکی برایت خواهم گفت. چرا می‌گویم خانه؟ چون خانه یک مأمن امن است. اینطور نیست؟ :)) امید می‌رود اینجا همان دم نوشیدن چای گرم باشد